من و تو هیچ وقت واسه زندگی کردن محتاج بهانه های بزرگ نبودیم. شاید درک ما از غم بیش از توانمون بود اما همین هم واسه زیستنمون کافیه. یه روز بارونی، بوی خاک ، خیس شدن، قدم زدن
ما از ته دل به گلی شدن کفش هامون می خندیم