... چون که در حرفه من، دایره و مارپیچ تطابق دارند و پیشرفت به آینده و پسرفت به مبدأ در جایی با هم تلاقی می کنند، و این همه را من ملموس و دست اول، تجربه کرده ام. من، با دانش ِ ناخواسته اندوخته ام، اندوهگنانه شاد، به پیشرفت به آینده می اندیشم که در جایی با پسرفت به مبدأ به هم می رسند، و این برای من شیوه ای برای تفنن و رفع خستگی است، جوری که بعضی آدمها روزنامه عصر را می خوانند.
* تنهایی ِ پرهیاهو/ هرابال/پرویز دوایی
* تنهایی ِ پرهیاهو/ هرابال/پرویز دوایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر