۱۳۸۷ اسفند ۲۸, چهارشنبه

چو چنگم خوش بساز...

ساز که می زنم، همه چیز تمام می شود. فرقی نمی کند کدام سازم دستم باشد. مهم هم نیست که چی می زنم. اما اصولن اگر از آن وقت هایی باشد که هرچه دلم بخواهد می زنم و نه قطعه های ِ این و آن را، بعدش می توانم بگویم رسمن خالی شده ام ...




هیچ نظری موجود نیست: